بارانی

اون منم که عاشقونه شعر چشماتو میگفتم...

هنوزم خیس میشه چشمام وقتی یاد تو می افتم...

هنوزم میای تو خوابم تو شبای پر ستاره...

هنوزم میگم خدایا کاشکی برگرده دوباره...

نگاهش میکنم شاید بخواند از نگاه من که اورا دوست میدارم

ولی افسوس او هرگز نگاهم را نمیخواهد به برگ گل نوشتم

من که اورا دوست میدارم ولی افسوس او گل را به زلف کودکی آویخت تا اورا بخنداند

ببین غمگین.

ببین دلتنگ دیدارم...

ببین خوابم نمی آید، بیدارم...

نگفتم تا کنون، اما کنون بشنو:

تورا بیش از همه کس دوست میدارم

رفته بودم سر حوض تا ببینم شاید،

عکس تنهایی خود را در آب...

آب در حوض نبود ماهیان می گفتند:

هیچ تقصیر درختان نیست ظهر دم کرده تابستان بود پسر روشن آب،

لب پاشویه نشست و عقاب خورشید، آمد اورا به هوا برد که برد

‏) ﺍﺯ ﺯﺷﺖ ﺭﻭﯾﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ：

خدایـــــــــــــا؛

بابت هر شبی که بی شکر سر بر بالین گذاشتم؛

بابت هر صبحی که بی سلام به تو آغاز کردم؛

بابت لحظات شادی که به یادت نبودم؛

بابت هر گره که به دست تو باز شد و من به شانس نسبتش دادم؛

بابت هر گره که به دستم کور شد و مقصر را تو دانستم؛

مرا ببخش ...

دیشب انقدگریه کردم صبح پاشدم دیدم

                                                                                 .

                                                                                 .

                                                                                 .

                                                                                 .

                                                                                 .

                                                                                 .

                                                                  چشام شده یه کاسه ی خون

                                                                        به لبم داغ جنون

                                                                به کنارم توبمون نروبادیگری

                                                       اومده دیوونه ی توبه درخونه ی تونروبادیگری

                                                                         آهااااااصدادستانمیاد